Astrid Vermeer en Ben Wenting schreven ‘Vormen van zelfsturing’. Daarin gaan ze er vanuit dat zelfsturing organiseren eigenlijk altijd maatwerk moet zijn. We spraken Astrid Vermeer over het boek: ‘Als je voor zelfsturing kiest, moet je een vorm kiezen waarin je iedereen in zijn waarde laat en tot zijn recht laat komen, ook de mensen die zelfsturing niet zo zien zitten.’

 In ‘Van wie is de gebarsten wc-tegel’ presenteert Watze Hepkema een radicaal andere besturingsvisie. Als bestuurders en managers zich in sectoren als de zorg en het onderwijs niet meer bemoeien met de primaire processen, vloeit het eigenaarschap terug naar de mensen die hun vak verstaan: de professionals. ‘Beslissingen hoeven niet langer drie keer naar boven en naar beneden. Dan gaat alles ineens sneller en korter en dan gaat het swingen.’

Machtsmisbruik in het bedrijfsleven wordt na MeToo en corona niet meer gepikt, zegt Cor Hospes in ‘Hart voor zaken’. In het boek beschrijft hij hoe leiders de overgang kunnen maken naar een liefdevolle organisatie. ‘Hart skills zijn de hard skills van de toekomst.’

Stephan Ummelen schreef ‘Betekenis & bullshit - Zingeving en marketing in de betekeniseconomie’. Een boek over de nadruk die bedrijven de laatste jaren leggen op zaken als duurzaamheid. Maar hoe oprecht zijn die waarden of purpose eigenlijk? Gaat het uiteindelijk alleen maar om geld?

De grote piramidevormige organisaties zijn vastgelopen, denkt socioloog Marieke van Voorn. In haar boek ‘Heel de samenleving’ beschrijft ze wat bestuurders en leidinggevenden kunnen doen om de patronen van de systeemwereld te doorbreken. ‘Ik probeer de onderstroom zichtbaar te maken.’